oysa ki ne çok seviyoruz yarenim
hani şarapçıların kaldırımları
hani dilencinin mendili
hani çocuğun topu
hani bebeğe anne
hani yoksula para da
zengine acıkan göz.
hani iki farklı şehrin aynı kokusu
aynı güneş aynı yağmur...
oysa ki ne çok seviyoruz yarenim
bir kulaçlık mesafem var
kurban olduğum etme-eyleme
kimse anlamaz-bilemez
ölüm gibidir bu
ölmeden bilemez kimse.
kimse bizi anlayamaz.
şimdi bırak hepsini de
son bir yudum kaldın,
karıştırmam suyla.
bugün ilk kez kokunla uyuyacağım
ne çok üzmüşüm halbuki
beni affet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder