zihnimi kirlet bugün, benliğimin altına gidelim
şimdi sessizce bırakın tuttuğunuz dalları
yoksa yaşamak ne derece anlamlı,
deri diye giymişsen yalnızlığı?
hayat bağımlılığım var ne yazık ki
kurtulmam gerek tedavi olmalıyım!
bir istasyonda duran bir milyon kedi
bekler beraber mart trenini
o vakit bir rum ölürse patrikhanede
ben sevinmem vallahi sevinmem
yalnızdır belki de şimdi daha da mavi
yoksa unuttuk mu düzenli olarak seviyorum diyenleri
sessizliğimi perdele benim
çığlıklarım altın bir boynuzdandır
ben duyar ben korkarım ama alışırsın zamanla
derinine giymişsen yalnızlığı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder